Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Torquatus, is qui consul cum Cn. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Si enim ad populum me vocas, eum. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Bork Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Cur

ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quare conare, quaeso. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Sed haec in pueris; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Duo Reges: constructio interrete. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Refert tamen, quo modo. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Id enim natura desiderat. Illud mihi a te nimium

festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.