Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Refert tamen, quo modo. Est, ut dicis, inquam. Ad eos igitur converte te, quaeso. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Ac tamen hic mallet non dolere. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Cuius tanta tormenta sunt, ut in iis beata vita, si modo dolor summum malum est, esse non possit. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Illi enim inter se dissentiunt. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Pauca mutat vel plura sane; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Non risu potius quam oratione

eiciendum? In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. At multis se probavit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Duo Reges: constructio interrete. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quae tandem ista ratio est? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Ratio quidem vestra sic cogit. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.