Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Pauca mutat vel plura sane; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ea possunt paria non esse. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Bork Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quamquam te

quidem video minime esse deterritum. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Sed nunc, quod agimus; Nam quid possumus facere melius? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Sed tamen intellego quid velit. Bork Duo Reges: constructio interrete. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Tollenda est atque extrahenda radicitus. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Non est ista, inquam,

Piso, magna dissensio. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Ita prorsus, inquam; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Memini me adesse P.