Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Paria sunt igitur. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Videsne quam sit magna dissensio? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Duo Reges: constructio interrete. Ille incendat?

Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Minime vero istorum quidem, inquit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Ratio quidem vestra sic cogit. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Res enim concurrent contrariae. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt

a te dicta? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Idemne, quod iucunde? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Sed tamen intellego quid velit. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Perge porro; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Ac tamen hic mallet non dolere. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Quid de Pythagora? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Proclivi currit oratio.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ut aliquid scire se gaudeant? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed quoniam et advesperascit et

mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. De quibus cupio scire quid sentias. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?