Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Suo genere perveniant ad extremum; Sed fortuna fortis; Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Certe non potest. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Et nemo nimium beatus est; Hoc sic expositum dissimile est superiori. Nulla erit controversia. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. An haec ab eo non dicuntur? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Equidem e Cn. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quod cum dixissent, ille contra. Quis est tam dissimile homini. Quid, cum fictas

fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Bork Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Primum divisit ineleganter; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque

deterreantur? Duo Reges: constructio interrete. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Et nemo nimium beatus est; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Et quidem, inquit, vehementer errat; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Torquatus, is qui consul cum Cn. Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Bonum integritas corporis: misera debilitas.