Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Laboro autem non sine causa; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Murenam te accusante defenderem. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Quid censes in Latino fore?

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Duarum enim vitarum nobis erunt

instituta capienda. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quae contraria sunt his, malane? Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Nam de isto magna dissensio est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Itaque ab his ordiamur. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Duo Reges: constructio interrete. Quid est enim aliud esse versutum?

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Verum hoc idem saepe faciamus. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Ubi ut eam caperet aut quando?

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Is es profecto tu. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Nunc ita

separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Summus dolor plures dies manere non potest? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; An haec ab eo non dicuntur? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quod cum dixissent, ille contra. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.