Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quod idem cum

vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Duo Reges: constructio interrete. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Oratio me istius philosophi non offendit; Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Neutrum vero, inquit ille. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ea possunt paria non esse. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Verum hoc idem saepe faciamus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Certe non potest. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nam ista vestra: Si

gravis, brevis; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? An tu me de L. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?