Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Sed ego in hoc resisto; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Murenam te accusante defenderem. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc non est positum in nostra actione. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cave putes quicquam esse verius. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Duo Reges: constructio interrete. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. An nisi populari fama? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Nihilo beatiorem esse Metellum quam

Regulum. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ut aliquid scire se gaudeant? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Cur iustitia laudatur? Suo genere perveniant ad extremum;

Cur post Tarentum ad Archytam? Immo alio genere; Ratio quidem vestra sic cogit. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Potius inflammat, ut

coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?

Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Istic sum, inquit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Minime vero istorum quidem, inquit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.