Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Ratio quidem vestra sic cogit. Cave putes quicquam esse verius.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Odium autem et invidiam facile vitabis. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. At coluit ipse amicitias. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Duo Reges: constructio interrete. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. At certe gravius.

Quid de Pythagora? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte

disputari potest. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Ut aliquid scire se gaudeant? Ut aliquid scire se gaudeant?

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Idemne, quod iucunde? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. At enim hic etiam dolore. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

Equidem, sed audistine modo de Carneade? Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et

roboris. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Itaque fecimus.