Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Comprehensum, quod cognitum non habet? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Non potes, nisi retexueris illa. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Quae duo sunt, unum facit. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Hoc est non dividere, sed frangere.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Duo Reges: constructio interrete. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere

destiterit, non erit; Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Quae contraria sunt his, malane? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Summus dolor plures dies manere non potest? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quid de Pythagora? Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Scaevolam M. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Bork An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?

Bork An hoc usque quaque, aliter in vita? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Isto modo ne

improbos quidem, si essent boni viri. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;