Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Bork Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. At multis se probavit. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere; Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Itaque contra est, ac dicitis; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Torquatus, is qui consul cum Cn. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tu quidem reddes; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Huic mori optimum esse propter

desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sed nimis multa. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Si longus, levis. Si enim ad populum me vocas, eum.

Sed fortuna fortis; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed fortuna fortis; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Dici enim nihil potest verius. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Simus igitur contenti his. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite

potissimum loquar, est id extrinsecus;

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Quis istud possit, inquit, negare? Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Ac tamen hic mallet non dolere. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quorum altera prosunt, nocent altera.