Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quid, de quo nulla dissensio est? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Velut ego nunc moveor.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Duo Reges: constructio interrete.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quorum sine causa fieri

nihil putandum est. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Iam enim adesse poterit. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quid, quod res alia tota est? Bork Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Sint modo partes vitae beatae. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Si longus, levis. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Sedulo, inquam, faciam. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed fac ista esse non inportuna; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Collatio igitur ista te nihil iuvat. Ecce

aliud simile dissimile.

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quibus ego vehementer assentior. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Sed quot homines, tot sententiae; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.