Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Non laboro, inquit, de nomine. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Sed fortuna fortis; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Oratio me istius

philosophi non offendit; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Ita prorsus, inquam; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Qui est in parvis malis.

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Prioris generis est docilitas, memoria; At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Duo Reges: constructio interrete. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Prioris generis est docilitas, memoria; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si quae forte-possumus. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque

absolutam. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Oratio me istius philosophi non offendit; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.