Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Ostendit pedes et pectus. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? A mene tu? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Easdemne res? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Bork Summus dolor plures dies manere non potest? Stoici scilicet. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Iam doloris medicamenta illa Epicurea

tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?

Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Quid Zeno? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. At iam decimum annum in spelunca iacet. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur

adipiscing elit. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Suo genere perveniant ad extremum; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Duo Reges: constructio interrete. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.