Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quae cum essent dicta, discessimus. Respondeat totidem verbis. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quis istud, quaeso, nesciebat?

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quis istud, quaeso, nesciebat? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Proclivi currit oratio. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Duo Reges: constructio interrete.

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Quae contraria sunt his, malane? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Bork Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Sed ad bona praeterita redeamus. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Falli igitur possumus. At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse

videantur. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Qui est in parvis malis. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.