Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Duo Reges: constructio interrete. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Rationis enim perfectio est virtus; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Quid nunc honeste dicit? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Sint modo partes vitae beatae. Quare conare, quaeso. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Ergo, inquit, tibi Q. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. A mene tu? At multis malis affectus. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Falli igitur possumus.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ita nemo beato beatior.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Sedulo, inquam, faciam.

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Num quid tale Democritus? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nos vero, inquit ille; Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Falli igitur possumus. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;