Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Hoc non est positum in nostra actione. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Bork Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. A mene tu? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Id Sextilius factum negabat.

Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Rem unam

praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?

Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.

At certe gravius. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Hoc non est positum in nostra actione. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quantum Aristoxeni ingenium

consumptum videmus in musicis? Istic sum, inquit. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.