At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quid, de quo nulla dissensio est? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Ut id aliis narrare gestiant? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Isto modo ne improbos

quidem, si essent boni viri.

Duo Reges: constructio interrete. Nemo igitur esse beatus potest. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Prioris generis est docilitas, memoria; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Bork Ostendit pedes et pectus. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summus dolor plures dies manere non potest? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Nam quid possumus facere melius? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Que Manilium, ab iisque M. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?