Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Illi enim inter se dissentiunt. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Bork

Est, ut dicis, inquam. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Quo igitur, inquit, modo? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Nulla erit controversia. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Bork Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Et ille ridens: Video, inquit, quid

agas; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Non risu potius quam oratione eiciendum? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? A mene tu? Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Ea possunt paria non esse. Comprehensum, quod cognitum non habet? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sint ista Graecorum;

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Hoc tu nunc in illo probas. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quare ad ea primum, si videtur; Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes

oportere? Duo Reges: constructio interrete. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Non est igitur voluptas bonum. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;