Quod iam a me expectare noli. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Tria genera bonorum;

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Quonam, inquit, modo? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Hos contra singulos dici est melius. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Duo Reges: constructio interrete.

Sed fortuna fortis; Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi

turpius. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Deinde dolorem quem maximum? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Bork Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Minime vero istorum quidem, inquit. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Nam bonum ex quo

appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. At, si voluptas esset bonum, desideraret.