Falli igitur possumus. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Satis est ad hoc responsum. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quare conare, quaeso.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. An haec ab eo non dicuntur? Oratio me istius philosophi non offendit; Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Hoc non est positum in nostra actione. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Frater et T. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? A mene tu?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Duo Reges: constructio interrete. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. At coluit ipse amicitias. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus

hominis? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Iam in altera philosophiae parte. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sed ad bona praeterita redeamus.

Pauca mutat vel plura sane; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quid

ad utilitatem tantae pecuniae? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?