Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Non est igitur voluptas bonum. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed quae tandem ista ratio est? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Hunc vos beatum; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Cyrenaici quidem non recusant; Tuum credibile? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Non est igitur voluptas bonum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Primum cur

ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus. Nos commodius agimus. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Si enim ad populum me vocas, eum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Summus dolor plures dies manere non potest? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Laboro autem non sine causa; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Quis est tam dissimile homini.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Recte, inquit, intellegis. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nos commodius agimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam

dicatis voluptatem. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? At iam decimum annum in spelunca iacet. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Duo Reges: constructio interrete. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;