Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Contineo me ab exemplis. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Scrupulum, inquam, abeunti;

Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Duo Reges: constructio interrete. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Et quidem, inquit, vehementer errat; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Sit sane ista voluptas. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Si longus, levis dictata sunt. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Ut pulsi recurrant? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Is es profecto tu. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Res enim concurrent contrariae. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Solum

praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sed tamen intellego quid velit. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Pugnant Stoici cum Peripateticis. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Idem iste, inquam,

de voluptate quid sentit?