Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Age, inquies, ista parva sunt. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Laboro autem non sine causa; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sed quot homines, tot sententiae; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Primum divisit ineleganter; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Odium autem et invidiam facile vitabis. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quod iam a me expectare noli. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Sed vos squalidius,

illorum vides quam niteat oratio. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sed residamus, inquit, si placet. Quid nunc honeste dicit? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Collatio igitur ista te nihil iuvat.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Duo Reges: constructio interrete. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;

Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Erit enim mecum, si tecum erit. Bork Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Haeret in salebra.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quare conare, quaeso. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;