Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quo igitur, inquit, modo? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Duo Reges: constructio interrete.

Bork At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quae duo sunt, unum facit. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Id est enim, de quo quaerimus.

Quae sequuntur igitur? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nemo

nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Urgent tamen et nihil remittunt. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Bork Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Nihil enim hoc differt. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Res enim concurrent contrariae. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Sed nunc, quod agimus; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?