Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quis est tam dissimile homini. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eaedem res maneant alio modo. Duo Reges: constructio interrete. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Proclivi currit oratio. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Sed haec omittamus; Sed haec nihil sane ad rem; Summus dolor plures dies

manere non potest? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Primum quid tu dicis breve? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nos cum te, M. Videsne, ut haec concinant? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quo igitur, inquit, modo? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Sit enim idem caecus, debilis. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Prioris generis est docilitas, memoria;

Dat enim intervalla et relaxat. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque

etiam consideret. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.