Quae cum essent dicta, discessimus. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Sumenda potius quam expetenda. Haec dicuntur inconstantissime. Quid censes in Latino fore? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quo modo? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quid, quod res alia tota est? Quid me istud rogas? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Non semper, inquam; Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Si longus, levis; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quorum altera prosunt, nocent altera. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Istic sum, inquit.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quae cum dixisset, finem

ille. Poterat autem inpune; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Bork Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Cur id non ita fit? Bork Nescio quo modo praetervolavit oratio. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An hoc usque quaque, aliter in vita? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Duo Reges: constructio interrete.

Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Tubulo putas dicere? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;