Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Disserendi artem nullam habuit. Quid est enim aliud esse versutum? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Sumenda potius quam expetenda. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Que Manilium, ab iisque M.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nam de isto magna dissensio est. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Si longus, levis dictata sunt. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; An hoc usque quaque, aliter in vita? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Que Manilium, ab iisque M. Quis enim redargueret?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Maximus dolor, inquit,

brevis est.

Sint modo partes vitae beatae. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Quid censes in Latino fore? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Sed ad bona praeterita redeamus.

Id mihi magnum videtur. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ad eos igitur converte te, quaeso. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Eaedem res maneant alio modo. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Duo Reges: constructio interrete. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Verum esto; Vidit Homerus probari fabulam

non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur;

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nam quid possumus facere melius? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.