Etiam beatissimum? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Illi enim inter se dissentiunt. Ita prorsus, inquam; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Contineo me ab exemplis.

Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quid iudicant sensus? Negare non possum. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Non potes, nisi retexueris illa. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Duo Reges: constructio interrete. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ergo, inquit, tibi Q.

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Nos

cum te, M. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Hoc simile tandem est? At hoc in eo M.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Cyrenaici quidem non recusant;

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Esse enim, nisi eris, non potes. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Quae duo sunt, unum facit. Ac tamen hic mallet non dolere.

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona

praeterita grata recordatione renovata delectant. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Cui Tubuli nomen odio non est? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;