Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. At iam decimum annum in spelunca iacet. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Summus dolor plures dies manere non potest? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Pauca mutat vel plura sane; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime

vixerit? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Murenam te accusante defenderem. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quis enim redargueret? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sed fortuna fortis; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Certe non potest. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Audeo dicere, inquit. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed quot homines, tot sententiae;

Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Quorum altera prosunt, nocent altera. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Ostendit pedes et pectus.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Prioris generis est docilitas, memoria;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis

omnis esse semper beatos; Quid enim? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Duo Reges: constructio interrete. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Bork

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Tria genera bonorum; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;