Utram tandem linguam nescio? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ut pulsi recurrant? Minime vero istorum quidem, inquit. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Infinitio ipsa, quam apeirian vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui et oriantur et intereant cotidie. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Sed ad rem redeamus; Quid de Pythagora? Duo Reges: constructio interrete.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quorum altera prosunt, nocent altera. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Hos contra singulos dici est melius. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Dici enim nihil potest verius. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Erit enim mecum, si tecum erit. Confecta res esset. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Dici enim nihil potest verius. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Ita similis erit ei finis boni,

atque antea fuerat, neque idem tamen; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Bork Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Primum quid tu dicis breve? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; ALIO MODO. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Proclivi currit oratio. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Bork An hoc usque quaque, aliter in vita? At iam decimum annum in spelunca iacet. Istic sum, inquit. Quare attende, quaeso. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.