Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Bork

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Verum hoc idem saepe faciamus. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus

est? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Si enim ad populum me vocas, eum. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Duo Reges: constructio interrete. Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Itaque his sapiens semper vacabit.

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Si quae forte-possumus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?