Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? At enim hic etiam dolore. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Bork Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet? Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Haec dicuntur inconstantissime. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos

nostros esset. Est, ut dicis, inquam. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Non laboro, inquit, de nomine. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Qui est in parvis malis. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Bork Si enim ad populum me vocas, eum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Duo Reges: constructio interrete. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quae contraria sunt his, malane? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Sed quia studebat laudi et dignitati,

multum in virtute processerat. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quid nunc honeste dicit? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? An haec ab eo non dicuntur? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Idem adhuc; Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.