Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Prioris generis est docilitas, memoria;

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Non est igitur voluptas bonum. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Bork Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Tum mihi Piso: Quid ergo? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Ego vero isti, inquam, permitto.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quid censes in Latino fore? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Satis est ad hoc responsum. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Claudii libidini, qui tum

erat summo ne imperio, dederetur. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Nam ante Aristippus, et ille melius. Sed quot homines, tot sententiae; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Duo Reges: constructio interrete.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L.

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Et nemo nimium beatus est; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum;

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Habent enim et bene longam et satis

litigiosam disputationem. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Ac tamen hic mallet non dolere. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;