Quid, quod res alia tota est? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Bork Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere;

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sed ad bona praeterita redeamus. Quae similitudo in genere etiam humano

apparet. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Collatio igitur ista te nihil iuvat.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Ergo, inquit, tibi Q. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Scisse enim te quis coarguere possit? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Duo Reges: constructio interrete.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Facete M. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Sed haec in pueris; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen,

quae te ipsum probaturum esse confidam.

Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sit enim idem caecus, debilis. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Cur haec eadem Democritus? Sed nunc, quod agimus; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quis istud possit, inquit, negare?