Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Verum hoc idem saepe faciamus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Avaritiamne minuis? Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Efficiens dici potest. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine

videretur, idcirco assignatum est deo. Quid ergo? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

At coluit ipse amicitias. Bork Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quae contraria sunt his, malane? Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; An

haec ab eo non dicuntur? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Duo Reges: constructio interrete. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Hoc est non dividere, sed frangere. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.