Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? ALIO MODO.

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Sit enim idem caecus, debilis. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Sed haec in pueris; Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Hoc non est positum in nostra actione. Vides igitur

te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. A mene tu? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Si longus, levis. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Erit enim mecum, si tecum erit. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Sed ad bona praeterita redeamus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Hunc vos beatum; Qui convenit? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Duo Reges: constructio interrete. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sed haec in pueris; Bork

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quam

nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Hos contra singulos dici est melius. Minime vero, inquit ille, consentit. Sed quod proximum fuit non vidit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Pauca mutat vel plura sane; Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.