Non laboro, inquit, de nomine. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Murenam te accusante defenderem. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Tria genera bonorum;

Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Dat enim intervalla et relaxat. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Venit ad extremum;

Satis est ad hoc responsum. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Nos commodius agimus. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Summus dolor plures dies manere non potest? Quis Aristidem non mortuum diligit? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Duo Reges: constructio interrete. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Qui convenit? Conferam tecum, quam

cuique verso rem subicias;

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Itaque contra est, ac dicitis; Cave putes quicquam esse verius.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Qui est in parvis malis. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.