Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Respondeat totidem verbis. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ubi ut eam caperet aut quando? Iam contemni non poteris. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sed tamen intellego quid velit. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Cur ipse Pythagoras et

Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?

Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Et nemo nimium beatus est; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Confecta res esset. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quippe: habes enim a rhetoribus; An potest cupiditas finiri? Sed ego in hoc resisto; Nam de isto magna dissensio est. Primum divisit ineleganter;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utram tandem linguam nescio? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Ne discipulum abducam, times. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Duo Reges: constructio interrete. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae

sunt, quas interdum optines.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Ratio quidem vestra sic cogit. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Est, ut dicis, inquam. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae.