Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. An nisi populari fama? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Itaque contra est, ac dicitis; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Sed utrum

hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Maximus dolor, inquit, brevis est. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Velut ego nunc moveor. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quid ergo?

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Hoc non est positum in nostra actione. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Saepe ab

Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Duo Reges: constructio interrete. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Haeret in salebra. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.