Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Et ille ridens: Age, age, inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?

Duo Reges: constructio interrete. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Hoc non est positum in nostra actione. Hic ambiguo ludimur. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Eam stabilem appellas. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Sed nimis multa. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Non est igitur voluptas bonum. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quis est tam dissimile homini. Quae si potest singula

consolando levare, universa quo modo sustinebit? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Nos vero, inquit ille; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Comprehensum, quod cognitum non habet? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria

transmisit?

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nescio quo modo praetervolavit oratio. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Comprehensum, quod cognitum non habet? Sit sane ista voluptas.