Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quid, quod res alia tota est? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

An haec ab eo non dicuntur? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Hos contra singulos dici est melius. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Sed ad bona praeterita redeamus. Simus igitur contenti his. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Cave putes quicquam esse verius. Si longus, levis. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Age nunc

isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Bork Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Sed nunc, quod agimus; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed plane dicit quod intellegit. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Miserum hominem!

Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Nulla erit controversia. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Frater et T. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Duo Reges: constructio interrete. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Proclivi currit oratio. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? At iam decimum annum in spelunca iacet. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Bork