Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quod iam a me expectare noli. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Tuum credibile? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quae contraria sunt his, malane? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Cur iustitia laudatur?

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Restatis igitur vos; Bork Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Duo Reges: constructio interrete. Inquit, dasne adolescenti veniam? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Est enim effectrix multarum et magnarum

voluptatum. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Videsne quam sit magna dissensio?

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sumenda potius quam expetenda. An haec ab eo non dicuntur? Nemo igitur esse beatus potest. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Cur iustitia laudatur? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Que Manilium, ab iisque M. Itaque hic ipse iam pridem est

reiectus; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.