Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Restatis igitur vos;

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Comprehensum, quod cognitum non habet? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Sed ad bona praeterita redeamus. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Aperiendum est igitur, quid

sit voluptas; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quis enim redargueret? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Duo Reges: constructio interrete. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Sed quod proximum fuit non vidit. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Tuum credibile? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Suo enim quisque studio maxime ducitur. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id

deseruit. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.