Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. De hominibus dici non necesse est. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Efficiens dici potest. Nunc agendum est subtilius. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tuo vero id quidem, inquam,

arbitratu. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Neutrum vero, inquit ille. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Venit ad extremum; Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.

Quis est tam dissimile homini. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Et quidem, inquit, vehementer errat; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed quae tandem ista ratio est? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quis istud possit, inquit, negare? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non

continuo bene. Cur, nisi quod turpis oratio est? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Quae est igitur causa istarum angustiarum? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Duo Reges: constructio interrete. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Eam stabilem appellas. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;