Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Efficiens dici potest. Inquit, dasne adolescenti veniam? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Non est igitur summum malum dolor.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Nemo igitur esse beatus potest. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Neutrum vero, inquit ille. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Si id dicis, vicimus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Respondeat totidem verbis.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Hic ambiguo ludimur. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Qualem igitur hominem natura inchoavit? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge

porro.

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Efficiens dici potest. Hunc vos beatum; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sin

tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Duo Reges: constructio interrete. Videsne, ut haec concinant? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Is es profecto tu.