Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Hunc vos beatum; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Dici enim nihil potest verius. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Sin aliud quid voles, postea. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus,

omnis vera laus deserenda est. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed fac ista esse non inportuna; Ut aliquid scire se gaudeant? Duo Reges: constructio interrete. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Summus dolor plures dies manere non potest? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Bork Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Conferam avum tuum Drusum cum C. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nunc ita separantur, ut disiuncta

sint, quo nihil potest esse perversius.

Prioris generis est docilitas, memoria; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?