Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Nam ante Aristippus, et ille melius. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Octavio fuit, cum

illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Magna laus. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Sed quod proximum fuit non vidit. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Quonam, inquit, modo? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Bonum valitudo: miser morbus. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Longum est enim ad

omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ostendit pedes et pectus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Hoc tu nunc in illo probas. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.