Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui

philosophus futurus sit, scire litteras. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Sint ista Graecorum;

Esse enim, nisi eris, non potes. Audi, ne longe abeam, moriens quid dicat Epicurus, ut intellegas facta eius cum dictis discrepare: Epicurus Hermarcho salutem. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nihil ad rem! Ne sit sane; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Duo Reges: constructio interrete. Sed haec omittamus;

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Qui est in parvis malis. Verum hoc loco sumo verbis his

eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Erat enim Polemonis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Frater et T. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Summus dolor plures dies manere non potest?