Hic ambiguo ludimur. An potest cupiditas finiri? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sed residamus, inquit, si placet. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Eademne, quae restincta siti? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Sed ad bona praeterita redeamus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Rationis enim perfectio est virtus; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Est enim tanti

philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Duo Reges: constructio interrete. Pauca mutat vel plura sane; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Poterat autem inpune; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quamquam non negatis nos intellegere

quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?